In het landschapspark van landhuis Michiels bevindt zich een ijskeldertje met een rijke geschiedenis die teruggaat tot 1903, het jaar waarin het landhuis werd voltooid.
Bezieler Augustus Michiels heeft de afronding helaas niet mogen meemaken. Hij overleed nog datzelfde jaar. Zijn nichtje en haar man, Virginia en Edouard Michiels-Michiels, voltooiden het geheel, inclusief de aanleg van het park met een betonnen vijver.
Met de uitgegraven grond van de vijver werd een heuveltje aangelegd met daaronder een ijskelder. Deze diende oorspronkelijk om in de winter verzameld ijs op te slaan, waardoor men in de zomer voedsel en drank kon koelen. Een belvédère, een soort prieeltje als uitkijkpunt bovenop de heuvel, vervolledigde het geheel. Op een klein stukje trap na is deze volledig verdwenen.
120 jaar na de bouw namen we het initiatief om deze ijskelder te restaureren. De structuur zelf zat vol met grond en afval. Ook de inkom en de deuren waren verdwenen. In samenwerking met de huidige eigenaar, de kerk van Scherpenheuvel, verkregen we subsidies van het agentschap Onroerend Erfgoed en het Agentschap Natuur en Bos. Het doel? Niet langer ijs opslaan, maar een warm welkom bieden aan vleermuizen die hier hun winters willen doorbrengen. Met hun donkere en knusse sfeer lijken ijskelders op grotten of rotsspleten waardoor ze een ideale schuilplaats zijn voor vleermuizen.
