Wat is een holle weg?
Een holle weg is een weg die veel dieper ligt dan het terrein aan weerskanten.
De wegberm of het talud helt aan beide zijden af in de richting van de weg en is meestal grazig of met struiken en bomen begroeid.
Boven op de berm ligt de schouder: een strook onbewerkt land tussen de rand van het talud en het naastliggende perceel.
Een holle weg wordt afgeboord met een kroonlijst wanneer er een overhellende bovenrand gevormd wordt.
Die ontstaat als de wortels van de planten de grond voldoende vasthouden.
Hoe zijn holle wegen ontstaan?
De eerste holle wegen ontstonden in de late middeleeuwen.
Hoewel deze lijnvormige, kleine landschapselementen nooit echt ‘aangelegd’ werden, hebben ze hun bestaan toch te danken aan de mens.
Door het regelmatig passeren van paard en kar langs een vast traject verdween de vegetatie en werd de bodem losgewoeld.
Op een helling wordt losgewoelde aarde bij elke regenbui weggespoeld.
Door het steeds opnieuw loswoelen en afspoelen van de grond komt het wegdek steeds lager te liggen ten opzichte van het omliggende land.
Zodra de berm stevig genoeg is en begroeid raakt met planten wordt de veldweg geleidelijk omgetoverd tot een sfeervolle holle weg.
Het belang van een holle weg
Holle wegen zijn ecologisch zeer interessant want er leven heel wat planten en dieren.
Deze kleine landschapselementen zijn ook belangrijk als verbinding tussen andere stukken natuur.
Langs holle wegen kunnen dieren en zaden van planten zich verplaatsen.
Holle wegen vormen ook een belangrijk, idyllisch onderdeel van het historische en aantrekkelijke landschap van het Hageland.
Een wandelaar of fietser wordt er even opgeslorpt in het landschap en krijgt zo een andere, verrassende kijk op de omgeving.
Als holle wegen verdwijnen, is niet alleen de natuur het slachtoffer, de mens verliest een stukje landschap om van te genieten.